هوشنگ جاوید درباره لالایی میگوید: «لالایی موسیقی مشترک مادران در تمام نقاط گیتی است. این مادران دارای هر فرهنگی باشند با نغمه لالایی آشنا هستند که در گوش کودکان حالتی ایجاد میکند. کودک را به خوابی آرام فرو میبرد و به آرامش میرساند.»
هوشنگ جاوید پژوهشگر موسیقی لالاییها را مضامینی عاشقانه خواند که میتوان به درون مایه و میزان مهرورزی هر قوم پی برد.
او گفت:
«آنچه اقوام نسبت به فرزند خود متصور هستند از روی لالاییها بروز مییابد. هر چه لالایی تحت تاثیر باورهای قومی و نگرشهای اقتصادی و فرهنگی باشد، دوباره شاهد شکایت و اعتراض و داستان نیز در لالایی هستیم.»
مصاحبه جاوید با برنامه رادیویی
جاوید در مصاحبه با برنامه «اینجا چراغی روشن است» از رادیو گفتوگو افزود:
«گاهی لالایی ها برای کودکان ساخته نشده است. بلکه برای درد دل زنان از جور زمانه است. گهواره کودک برای این زنان سنگ صبوری است که درد دل خود را باز گو میکنند.
لالایی کودک را به آرامش دعوت میکند و به یک ارتباط عاطفی ژرف میرساند. در ایران در لالایی رمز و رازی وجود دارد که به سادگی نمیتوان از کنار آن گذشت.»
کودکانی که با لالایی آشنا میشوند بعدها به موسیقی سنتی بیشتر گرایش دارند. همچنین علیرضا شریفی یزدی، مشاور و روانشناس با حضور در استودیوی پخش برنامه «اینجا چراغی روشن است» با اشاره به مفهوم لالاییها گفت:
«این روزها که متاسفانه موسیقی مشکلاتی را برای نسل نو ایجاد کرده. کودکانی که با لالایی آشنا میشوند در سالهای بعد به موسیقی سنتی گرایش بیشتری پیدا میکنند. مادرها علاوه بر اینکه لالایی میگفتند غم، غصه، خواستهها، آرزوهای فروخورده و نگرانیها را بیان میکردند.»
وی با بیان اینکه لالایی به شدت به جغرافیا وابسته است گفت:
«در استان کرمان نوعی از لالایی وجود دارد. وقتی مادر در حال نوازش کودک است سخن از داد و ستد و معامله با هندوستان به میان میآورد. در حالی که وقتی یک لالایی را در کردستان بررسی میکنیم لالایی به شرایط آب و هوایی زمستانی و سرد باز میگردد.
وقتی زیباییهای بهارِ زاگرس را در آن میبینیم. همچنین لالاییهای مناطق گرمسیر گرمای مردم جنوب را به خوبی بروز و ظهور میدهد.
شریفی یزدی گفت:
لالایی صرفا به رابطه مادر و فرزند بازنمیگردد؛ بلکه همراهِ خود تاریخ و جغرافیا و آرزوها را خواهد داشت.
به گزارش خبرگزاری موسیقی ما و بازانتشار توسط زخمه
شناسه خبر: 1710001104